O potrzebie nawiązywania trwałych przyjaźni

 Drodzy Uczniowie,

 

chciałam zwrócić Waszą uwagę na znaczenie w życiu umiejętności budowania konstruktywnych więzi z drugim człowiekiem. Przyjaźń jest jedną z bliższych relacji międzyludzkich. Kiedyś natknęłam się na bardzo trafną definicję prawdziwej przyjaźni, według której: prawdziwa przyjaźń = uwaga + czas. Warto się zatem zastanowić, czy w naszych relacjach z bliskimi nam osobami, które nazywamy swoimi przyjaciółmi, wymienione wartości w równej mierze występują. W swoim życiu przekonałam się, że trwała przyjaźń wymaga zaangażowania obydwu stron.

 

Zdaniem psychologów prawdziwą przyjaźń określają następujące cechy: bezwarunkowa, wyrozumiała, sprawdzona, tolerancyjna, wesoła. Zauważcie, że niektóre z nich pasują do cech ludzkich.

 

By przyjaźń była bezwarunkowa, konieczna jest gotowość bezinteresownego działania na rzecz drugiego człowieka. Swoistym testem jest tutaj zdobycie się na rezygnację z własnych spraw, by móc spędzić czas z przyjacielem, który nas potrzebuje.

 

Określenie przyjaźni jako wyrozumiałej zakłada empatyczne zrozumienie sytuacji drugiego człowieka. Niezwykle przydatna okazuje się tutaj umiejętność słuchania, okazywania w sposób całkowicie naturalny współczucia, udzielania wsparcia i otuchy w trudnym położeniu.

 

Z kolei przyjaźń sprawdzona udowadnia, że jest godna zaufania. Z pewnością niektórzy z Was mieli okazję się przekonać, iż zaufanie w przyjaźni jest bezcenne. Zapewnia bowiem poczucie bezpieczeństwa, dzięki któremu czujemy się komfortowo w relacji z drugim człowiekiem.

 

Przyjaźń tolerancyjna wymaga poszanowania odmiennych poglądów. Wydaje mi się, że każda nasza relacja z drugą osobą uczy nas tolerancji.

 

Przyjaźń wesoła pełni w pewnym stopniu funkcję terapeutyczną. Lubimy spędzać czas z przyjacielem, ponieważ potrafi nas rozśmieszyć, wprawić w dobre samopoczucie i zarazić optymizmem.

 

Jakiś czas temu od osoby przeżywającej rozczarowanie kimś bliskim usłyszałam, że najlepiej, jeśli człowiek zaprzyjaźni się sam ze sobą, ponieważ ze strony drugiego człowieka można doznać jedynie krzywdy. Uważam, że aby mieć dobrego przyjaciela, najpierw samemu takim trzeba się stać. Pierwszym krokiem niech będzie polubienie samego siebie. Bynajmniej nie ma to nic wspólnego z samolubstwem. Lubiąc swoją osobowość, potrafimy żyć w zgodzie z samym sobą. Łatwiej jest nam określić własne potrzeby, by funkcjonować na miarę naszych możliwości. Przyjmując taką postawę, jesteśmy w stanie zaoferować drugiemu człowiekowi prawdziwą przyjaźń.

 

Przestrzegam jednak przed toksycznymi relacjami w przyjaźni. Przykładem negatywnej przyjaźni jest więź, w której wyłącznie jedna strona czerpie korzyści kosztem tej drugiej. Należy wówczas jak najszybciej bez poczucia winy taką znajomość zakończyć. Nie łudźcie się, że w takiej toksycznej relacji osoba, którą uważacie za przyjaciela, jest wobec Was życzliwa. Prawda jest zupełnie inna.

 

Co zatem zrobić, by nawiązać trwałą i prawdziwą przyjaźń? W pierwszej kolejności należy szczerze interesować się innymi. Pamiętajcie, że fałsz jest możliwy do zdemaskowania. Zatem nie polecam pytania z udawaną troską w głosie: „Czy aby na pewno u ciebie wszystko w porządku?”, by dowiedzieć się, co u Waszego znajomego słychać.

 

Rozmawiajmy i słuchajmy się wzajemnie, zachowując szacunek do siebie i gdy to możliwe, stosując pochwały i zachęcając do podejmowania nowych wyzwań. Miejmy też wobec siebie i swoich przyjaciół realistyczne oczekiwania. Nie oczekujmy od siebie, ani tym bardziej od naszych przyjaciół doskonałości. Nikt przecież nie jest idealny. Każdy ma swoje słabe strony. Starajmy się poszerzać krąg przyjaciół. Każda bowiem znajomość może wzbogacić nasze życie.

 

Kończąc, zostawiam Was z pytaniami, na które – jeśli macie ochotę – możecie odpowiedzieć, pisząc na mojego szkolnego maila.

 

1)     Czy masz wielu przyjaciół?

2)     Co łączy Twoich przyjaciół?

3)     Co dla Ciebie oznacza przyjaźń?

4)     Co najbardziej cenisz w przyjaźni?

5)     Czy wspólne zainteresowania są ważne w przyjaźni?

6)     Czy jest lepiej, jeśli przyjaciele mają podobne temperamenty, czy raczej wprost przeciwnie?

7)     Czy zataiłbyś prawdę przed przyjacielem po to, żeby go nie ranić?

8)     Jak długo zajmuje Ci, by komuś zaufać?

9)     Jaka cecha charakteru najbardziej podoba Ci się w ludziach?

10)  Jaka jest według Ciebie najgorsza ludzka cecha?

11)  Czego oczekujesz od przyjaciela?

12)  Czy wierzysz w dawanie drugiej szansy?

13)  Jak chciałbyś zostać zapamiętany przez swoich przyjaciół?

14)  Kim jest osoba, która najbardziej Cię inspiruje? Co konkretnie Ci się w tej osobie podoba?

 

Do usłyszenia,

 

Wasza Pani Pedagog