Po czym rozpoznać kłamcę

Drodzy Uczniowie,

ostatnio natknęłam się na dane, według których ponad 60 procent wszystkich rozmów ma charakter kłamliwy, a tygodniowo człowiek mówi nieprawdę ponad 13 razy. Czyżby więc świadome rozmijanie się z prawdą, przemilczenia faktów, półprawdy, oszustwa, przesadzanie – były społecznie akceptowane? W naszej rzeczywistości dość często spotykamy się ze zjawiskiem ujawniania niecałej prawdy. Chodzi tutaj o to, by odwrócić uwagę od tego, co nadal ma pozostać ukryte. Stąd tak ważna jest dociekliwość w poznawaniu faktów prezentowanych przez różne źródła.

Wielu ludzi kłamie przed sobą, ponieważ nie chce uznać czegoś, co jest prawdziwe, ale sprawia przykrość lub kłopot. Łatwiej jest uznać, że dane zdarzenie nie miało miejsca, niż przyznać się samemu sobie do niewłaściwego zachowania czy błędu. Z przeprowadzonych badań wynika, że kłamiemy przede wszystkim o sobie samych. Zatajanie prawdziwych informacji czy przekazywanie fałszywego obrazu ma służyć podwyższeniu samooceny. Dodatkowo żądza władzy, potrzeba uznania i autorytetu wzmagają to negatywne zjawisko.

Zdarza się, że człowiek posługuje się kłamstwem ze strachu przed skutkami własnych wyborów lub gdy chce uniknąć konfliktu i dostosowuje się do zasad grzeczności. Najohydniejsze jest okłamywanie wynikające z wyrachowania. Kłamiemy wtedy, by pozyskać cenne dla nas informacje, by móc manipulować innymi, wpędzając ich w poczucie winy lub strach. Zastraszanie ułatwia z kolei sprawowanie kontroli nad zachowaniem człowieka.

Bywa, że ludzie kłamią z przyzwyczajenia. Tłumaczą sobie, że przecież inni też kłamią. I tak oto w towarzystwie znajomych wzajemnie karmią się nieprawdą. Tymczasem warto się zastanowić nad tym, czy warto żyć w zakłamaniu za cenę oderwania od rzeczywistości. Poza tym, zostając złapanym na oszustwie, traci się wiarygodność i zaufanie do własnej osoby.

Oto sygnały nieświadomie wysyłane przez kłamcę, a pozwalające w wysokim stopniu stwierdzić, że jesteśmy okłamywani lub manipulowani przez naszego rozmówcę:

1)     Częste drapanie się po nosie,
2)     Uniesione brwi,
3)     Brak zmarszczek w kącikach oczu podczas uśmiechu,
4)     Brak uniesionych policzek przy uśmiechaniu się,
5)     Zamknięte usta podczas uśmiechu,
6)     Głowa skierowana w dół,
7)     Wsparcie głowy na ręce,
8)     Unikanie kontaktu wzrokowego,
9)     Przechylenie głowy w prawo,
10)  Częste mruganie,
11)  Wyraźne ściszanie głosu,
12)  Niewyraźna artykulacja,
13)  Opadanie powiek na krótko,
14)  Wolniejsza mowa,
15)  Niepasujący do sytuacji śmiech,
16)  Dotykanie szyi,
17)  Przygryzanie wargi,
18)  Przyspieszony oddech,
19)  Zmiana wielkości źrenic,
20)  Nachalne powtarzanie gestów rozmówcy,
21)  Rzadkie używanie zaimków „ja” i „mój”.

Możemy się zatem przekonać, że dzięki właściwemu czytaniu komunikatów mowy ciała mamy możliwość odkrycia kłamstw i rozpoznania prawdziwych intencji rozmówcy. Ponadto kłamcę zdradza brak zgodności postawy i głosu, zachwiane poczucie spokoju oraz sygnalizowanie chęci ucieczki. Bądźcie więc czujni i nie dajcie się wpuścić w maliny.

Czy zgadzacie się z treścią przysłowia: kłamstwo ma krótkie nogi? Czy Waszym zdaniem warto dawać drugą szansę osobie, która zawiodła nasze zaufanie? Zdarzyło się Wam zdemaskować kłamcę? Jak się wtedy zachowaliście? Na Wasze odpowiedzi czekam pod adresem mojego szkolnego maila.

Do usłyszenia!

Wasza Pani Pedagog

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jestem kimś wyjątkowym

 Drodzy Uczniowie,   moją uwagę zwrócił ostatnio pewien cytat autorstwa Miltona Ericksona: I zawsze pamiętaj, że jesteś kimś wyjątkowym. Jedyne co musisz zrobić, to pozwolić innym zobaczyć, że taki jesteś . Tymczasem zdarza się, że odczuwamy strach przed byciem wyjątkowym, gdyż zbyt dużą wagę przykładamy do zdania innych ludzi. To z kolei sprawia, że będąc w towarzystwie, niepotrzebnie staramy się do niego dopasować. Wówczas rezygnujemy z naszego prawdziwego ja i przyjmujemy zachowania, które co prawda ułatwiają funkcjonowanie społeczne, ale za to skutecznie maskują naszą wrażliwość. Bywa, że nasze otoczenie wysyła wyraźne sygnały, że zbyt się w czymś wyróżniamy i z tego powodu nie jest dla nas przychylne. Niewiele osób jest w stanie zdobyć się na porzucenie środowiska, które zamiast wyzwalać kreatywność, ogranicza.   O wiele łatwiej jest dostosować się do świata, niż próbować go zmienić. Mimo to warto żyć w zgodzie z samym sobą. Zyskujemy wtedy szacunek do samego siebie, co wp
Czytaj więcej

Ważne Telefony

 Drodzy Uczniowie,   oto numery telefonów, pod którymi można podzielić się swoimi troskami i problemami, a także otrzymać pomoc:   116 111 – Telefon Zaufania dla dzieci i młodzieży, 800 12 12 12 – Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka, 800 120 002 – Ogólnopolski Telefon dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, 801 199 990 – Ogólnopolski Telefon Zaufania „Narkotyki – Narkomania”, 801 889 880 – Telefon Zaufania – Uzależnienia behawioralne, 800 111 123 – Tumbolinia – pomoc telefoniczna dla dzieci i młodzieży przeżywających śmierć kogoś bliskiego.   Pamiętajcie, że nie jesteście sami ze swoimi problemami.   O każdej ważnej dla Was sprawie możecie porozmawiać, dzwoniąc na wyżej wymienione numery telefonów, lub kontaktując się ze mną.   Wasza Pani Pedagog
Czytaj więcej

O potrzebie nawiązywania trwałych przyjaźni

 Drodzy Uczniowie,   chciałam zwrócić Waszą uwagę na znaczenie w życiu umiejętności budowania konstruktywnych więzi z drugim człowiekiem. Przyjaźń jest jedną z bliższych relacji międzyludzkich. Kiedyś natknęłam się na bardzo trafną definicję prawdziwej przyjaźni, według której: prawdziwa przyjaźń = uwaga + czas . Warto się zatem zastanowić, czy w naszych relacjach z bliskimi nam osobami, które nazywamy swoimi przyjaciółmi, wymienione wartości w równej mierze występują. W swoim życiu przekonałam się, że trwała przyjaźń wymaga zaangażowania obydwu stron.   Zdaniem psychologów prawdziwą przyjaźń określają następujące cechy: bezwarunkowa, wyrozumiała, sprawdzona, tolerancyjna, wesoła. Zauważcie, że niektóre z nich pasują do cech ludzkich.   By przyjaźń była bezwarunkowa, konieczna jest gotowość bezinteresownego działania na rzecz drugiego człowieka. Swoistym testem jest tutaj zdobycie się na rezygnację z własnych spraw, by móc spędzić czas z przyjacielem, który nas potrzebuje.
Czytaj więcej