Odkładanie na później, czyli jak radzić sobie z prokrastynacją

Drodzy Uczniowie,

trudno wyliczyć, ileż to razy zdarzyło się nam odłożyć w czasie realizację jakiegoś zadania z powodu lenistwa. Nie odczuwając wyrzutów sumienia, szybko zapominamy o tym, że uniknęliśmy zaangażowania w gruncie rzeczy nieważne dla nas zadanie. Tymczasem w przypadku prokrastynacji przeżywa się zawód własną postawą i dodatkowo odczuwa się silną presję ze strony otoczenia. Stan taki spowodowany jest lękami, negatywnymi myślami, niską samooceną, słabymi umiejętnościami planowania oraz fobią społeczną. Według psychologów schemat działania prokrastynatora przedstawia się następująco:

1)     Odkłada zadania z lęku przed porażką.
2)     Dopada go poczucie, że powinien zacząć pracę nad zadaniem.
3)     Zwalcza je poprzez szukanie wymówek i dalej odkłada zadanie, tłumacząc, że ma jeszcze sporo czasu.
4)     Zaprzecza temu, że je odkłada, mówiąc, że pracuje nad czymś ważnym.
5)     Wykonuje zadanie na ostatnią chwilę lub wcale tego nie robi.
6)     Obiecuje sobie, że to ostatni raz, kiedy przekłada zadanie na później.
7)     Wraca na początek schematu.

Osoby, które dotyka negatywny nawyk odkładania na później prezentują myślenie typu:
- To będzie bardzo trudne.
- Jestem pewien, że nie zrobię tego dobrze.
- Muszę zrobić to idealnie.
- Nie mogę się skupić.

Warto zastanowić się nad tym, czy zdarza nam się w podobny sposób myśleć o czekających nas zadaniach. Wówczas musimy przejąć odpowiedzialność i podjąć całkowicie świadomie i samodzielnie decyzję o zmianie negatywnych przyzwyczajeń. Z pewnością nie jest łatwo pozbyć się nawyku prokrastynacji, ale powinno się spróbować. Zwlekanie pogłębia stres, pogarsza samopoczucie i przyczynia się do osiągania znacznie gorszych wyników. To o co jesteśmy w stanie zadbać, to nasza motywacja do działania. Wiara we własne możliwości zwiększa motywację.

Podobne działanie ma również nagroda. Dlatego im większa nagroda, tym mniej prokrastynacji. W walce z prokrastynacją pomaga więc wzmacnianie wartości nagrody i zwiększanie prawdopodobieństwa realizacji zadania. Zmniejszać natomiast należy czas oczekiwania na nagrodę i własną impulsywność.

Oto kilka rad, by „ruszyć do przodu”. Stawiając sobie niewielkie, ale konkretne cele, jesteśmy w stanie skoncentrować się na działaniu. Pamiętajmy, że pokusa odkładania na później wzrasta proporcjonalnie wraz z ilością zadań.

Spośród zadań do wykonania wybierzmy jedno o znaczeniu priorytetowym. W przypadku równej rangą ważności zadań, spróbujmy odpowiedzieć sobie na pytanie, które z nich wybieram, jeśli z powodu ograniczenia czasowego zdołam wykonać tylko jedno.

Pamiętajmy, by zaczynać od tego, co najważniejsze. Stąd w ciągu dnia koncentrujmy się maksymalnie na trzech głównych zadaniach. Podczas realizacji zadań nie kierujmy się perfekcjonizmem. Dla nas najważniejsze jest to, by po prostu zacząć działanie. Perfekcjonistyczne podejście okaże się przydatne nieco później, by udoskonalić wytwór naszych starań.

Nie pozwólmy, by nasze myśli nieustannie koncentrowały się na celu. Trzymajmy się zasady, że wyłącznie w trakcie zadania nasz umysł zajęty jest myśleniem o nim. Stąd tak istotne wydaje się wykonywanie jednej czynności, a nie kilku w jednym momencie.

Nie stosujmy wobec siebie kar za niewykonanie zadania. Wyrzuty sumienia wpędzają w negatywne nastawienie i wręcz uniemożliwiają realizację celu. Pamiętajmy, że odpowiednia ilość snu i dobry odpoczynek są naszymi sprzymierzeńcami. Zamiast kar wybierajmy nagrody. Udowodniono, że działają one motywująco i zachęcają do pracy. Zatem nagradzajmy się za osiągnięcie każdego, nawet najmniejszego sukcesu. Psycholodzy polecają po 30-minutowym wysiłku 10 minut przeznaczać na robienie czegoś, co jest nagrodą. Przestrzegają też przed zjawiskiem tak zwanej „wyuczonej bezradności”. Jest to przekonanie o braku posiadania kontroli i wpływu na zdarzenia, co ułatwia znajdowanie wymówek i usprawiedliwień, by nie podejmować działań.

Jeśli macie własne sposoby na zwalczanie nawyku odkładania na później, podzielcie się nimi, pisząc na adres mojego szkolnego maila. Zachęcam do wykonania testu na prokrastynację:

Wasza Pani Pedagog

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jestem kimś wyjątkowym

 Drodzy Uczniowie,   moją uwagę zwrócił ostatnio pewien cytat autorstwa Miltona Ericksona: I zawsze pamiętaj, że jesteś kimś wyjątkowym. Jedyne co musisz zrobić, to pozwolić innym zobaczyć, że taki jesteś . Tymczasem zdarza się, że odczuwamy strach przed byciem wyjątkowym, gdyż zbyt dużą wagę przykładamy do zdania innych ludzi. To z kolei sprawia, że będąc w towarzystwie, niepotrzebnie staramy się do niego dopasować. Wówczas rezygnujemy z naszego prawdziwego ja i przyjmujemy zachowania, które co prawda ułatwiają funkcjonowanie społeczne, ale za to skutecznie maskują naszą wrażliwość. Bywa, że nasze otoczenie wysyła wyraźne sygnały, że zbyt się w czymś wyróżniamy i z tego powodu nie jest dla nas przychylne. Niewiele osób jest w stanie zdobyć się na porzucenie środowiska, które zamiast wyzwalać kreatywność, ogranicza.   O wiele łatwiej jest dostosować się do świata, niż próbować go zmienić. Mimo to warto żyć w zgodzie z samym sobą. Zyskujemy wtedy szacunek do samego siebie, co wp
Czytaj więcej

Ważne Telefony

 Drodzy Uczniowie,   oto numery telefonów, pod którymi można podzielić się swoimi troskami i problemami, a także otrzymać pomoc:   116 111 – Telefon Zaufania dla dzieci i młodzieży, 800 12 12 12 – Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka, 800 120 002 – Ogólnopolski Telefon dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, 801 199 990 – Ogólnopolski Telefon Zaufania „Narkotyki – Narkomania”, 801 889 880 – Telefon Zaufania – Uzależnienia behawioralne, 800 111 123 – Tumbolinia – pomoc telefoniczna dla dzieci i młodzieży przeżywających śmierć kogoś bliskiego.   Pamiętajcie, że nie jesteście sami ze swoimi problemami.   O każdej ważnej dla Was sprawie możecie porozmawiać, dzwoniąc na wyżej wymienione numery telefonów, lub kontaktując się ze mną.   Wasza Pani Pedagog
Czytaj więcej

O potrzebie nawiązywania trwałych przyjaźni

 Drodzy Uczniowie,   chciałam zwrócić Waszą uwagę na znaczenie w życiu umiejętności budowania konstruktywnych więzi z drugim człowiekiem. Przyjaźń jest jedną z bliższych relacji międzyludzkich. Kiedyś natknęłam się na bardzo trafną definicję prawdziwej przyjaźni, według której: prawdziwa przyjaźń = uwaga + czas . Warto się zatem zastanowić, czy w naszych relacjach z bliskimi nam osobami, które nazywamy swoimi przyjaciółmi, wymienione wartości w równej mierze występują. W swoim życiu przekonałam się, że trwała przyjaźń wymaga zaangażowania obydwu stron.   Zdaniem psychologów prawdziwą przyjaźń określają następujące cechy: bezwarunkowa, wyrozumiała, sprawdzona, tolerancyjna, wesoła. Zauważcie, że niektóre z nich pasują do cech ludzkich.   By przyjaźń była bezwarunkowa, konieczna jest gotowość bezinteresownego działania na rzecz drugiego człowieka. Swoistym testem jest tutaj zdobycie się na rezygnację z własnych spraw, by móc spędzić czas z przyjacielem, który nas potrzebuje.
Czytaj więcej